NOWE POSTY | NOWE TEMATY | POPULARNE | STAT | RSS | KONTAKT | REJESTRACJA | Login: Hasło: rss dla

HOME » SKĄD POCHODZĄ POLACY, SŁOWIANIE, EUROPEJCZYCY, INNE LUDY?

Przejdz do dołu stronyStrona: 1 / 1    strony: [1]

Skąd pochodzą Polacy, Słowianie, Europejczycy, inne ludy?

  
marcus
28.05.2014 17:51:13
poziom najwyższy i najjaśniejszy :-)



Grupa: Użytkownik

Posty: 2112 #1851372
Od: 2014-5-4


Ilość edycji wpisu: 2


Niniejsza strona jest częścią genealogicznych stron mojego rodu. Niech będą właściwie rozumiany i uszanowany niektóre jej fragmenty! xStP.

http://www.tropie.tarnow.opoka.org.pl/polacy.htm#16.

Strony genealogii genetycznej na naszej witrynie
1. Genealogia Y i mtDNA, cz.1, haplogrupy R1a, R1b
2. Geneza języków indoeuropejskich i początek Słowian
3. Haplogrupy nieindoeuropejskie Y-DNA. Haplogrupy mitochondrialne mtDNA
* Jak zbadać swoje Y-DNA i mtDNA
Pochodzenie ludności w dorzeczu Dunajca i jego sąsiedztwie
* Inne wybrane regiony
Ilustracje R1a1a: drzewa, mapy, filogeneza
Skąd, Europejczyku, jak i kiedy tu przybyłeś?
Nowiny i linki do naukowych publikacji
Rozmaitości genealogii genetycznej i dyskusja [cz.1] [cz.2]
Dyskusja o mutacjach STR. Pełny czas mutacji (PCM). TABLICE
Y-Adam, praojciec wszystkich współczesnych ludzi [1] [2] * Fundusz RRA00 [1] [2]Rejestr zmian i aktualizacji




EUREKA!
Już wiem, skąd pochodzą Polacy, Słowianie, Europejczycy, inne ludy, i ja sam też!

(Uwaga, tekst tej strony, w miarę pojawiania sie nowych odkryć i ich opracowań, bywa często poprawiany i uzupełniany;
mogą więc pojawić się tu tymczasowe niekonsekwencje i sprzeczności - rzeczowe i interpretacyjne; proszę o współpracę).

Problem etnicznego pochodzenia świętego Świerada

Głowiąc się kiedyś nad problemem św. Świerada, pustelnika znad Dunajca, musiałem często zastanawiać się, jakie dowody przemawiają za jego polską narodowością i słowiańskim pochodzeniem. Przecież w czasie jego przyjścia na świat i pobytu nad Dunajcem nie było tu jeszcze państwowości polskiej. Bolesław Chrobry, jak się wydaje, zagarnął tę ziemię dopiero w 1017/1018 roku, w drodze powrotnej z Węgier po pokojowym układzie ze św. Stefanem, a przed wyprawą kijowską. Zapewne wtedy, zwyczajem władców państwa Polan, ostatecznie zniszczył umocnienia starodawnego grodu w Naszacowicach i nowszego w Podegrodziu (Grobla), by na to miejsce zbudować tam swój własny symbol władzy, zwany dziś Zamczysko. Więc politycznie zorganizowana polskość dopiero tu wkraczała. A co było wcześniej?
Czy naddunajecki Pustelnik był etnicznie i z krwi Polakiem i Słowianinem? Można by powątpiewać, skoro wcześniej przebywali tu, jak w całej Polsce południowej i w Kotlinie Sądeckiej jacyś ludzie tzw. kultury przeworskiej, wysoko zorganizowanej i podobno etnicznie germańskiej (Wandalowie?). Niby w IV wieku odeszli oni na południe, nad Dunaj i dalej, na południe i zachód, jak udowadnia archeologia oraz południowoeuropejskie świadectwa pisane, ale jednak jakaś ludność tu pozostała, skoro przekazała Polakom wiele starożytnych nazw rzecznych, raczej niepolskiego pochodzenia.
A może przetrwali tu, jak niektórzy przypuszczali, jacyś Ilirowie (Trakowie, Dakowie...) z czasów jeszcze przed-chrystusowych? Czyżby z nich etnicznie był nasz Święty?
A może o etniczności św. Świerada rozstrzyga słowiański (wiślański) charakter grodu w Naszacowicach, czy wcześniejsze nieco, bo już z VI wieku, słowiańskie osadnictwo otwarte, odkryte nad potokiem Baryczka w Podegrodziu? Tam archeolodzy znaleźli zabytki bardzo ubogiej i prymitywnej ceramiki tzw. kultury praskiej, wiązanej dotychczas przez archeologię tylko z wczesnymi Słowianami. Właśnie znaczna część rosyjskich, ukraińskich, a zwłaszcza polskich archeologów (najpierw prof. K. Godłowski, a obecne zwłaszcza M. Parczewski i jego uczniowie z tzw. krakowskiej szkoły archeologicznej, skrajnie allochtonicznej) przekonująco udowadniała, że praojczyzną Słowian były bagniste ziemie na Ukrainie - w dorzeczach środkowego Dniepru, Prypeci i górnego Bugu, gdzie przez wieki żyli w odcięciu od świata i jego wytworów, i dopiero w V/VI wieku wyruszyli w poszukiwaniu lepszych siedzib i tak, ze swoją prymitywna kulturą, weszli na arenę dziejową.
O Słowianach więc zgodnie z jakąś dziwną "poprawnością polityczną" do niedawna mówiono, posługując się językiem niemieckiego antysłowiańskiego rasisty G. Kossiny, który usiłował dowodzić wyższości Germanów, wykazywać cywilizacyjne zapóźnienie Słowian oraz bronić praw Niemców do wszystkich ziem polskich na podstawie, że rzekomo:

"Oni [Słowianie] bardzo późno, na tle Germanów, zeszli z drzew w puszczy nad Dnieprem"
i zajęli ziemie nad Wisłą, od niepamiętnych czasów germańskie.
albo: "Słowianki zbyt późno wyłoniły się z bagien nad Prypecią!",
czy też: "Tylko Cyganie później od Słowian pojawili się na arenie dziejowej".
Czy na pewno tak było? Czy taka jest cała prawda?

1. "GENEalogia Y-DNA prawdę ci powie!" o początku i pokrewieństwie ludów na kuli ziemskiej (haplogrupy Y-DNA)

Oto pojawia się genetyka, a właściwie nie genetyka, lecz genealogia Y-DNA, ze swoimi fascynującymi możliwościami dla badaczy tych zagadnień! M.in. dostarcza ona danych, które umożliwiają umiejscowienie konkretnego człowieka na drzewie genealogicznym rodu, plemienia, wielkiego ludu lub nawet całej ludzkości.
To dlatego, że w męskim chromosomie Y przechowuje się i zasadniczo wiernie dziedziczy w trakcie przekazywania życia z ojca na syna materiał DNA wraz z jego historycznymi zmianami, zwanymi mutacjami.
Męski charakter genealogii Y-DNA jest istotny w ustalaniu pierwotnej grupy rodowej, plemiennej, czyli pierwotnego etnosu (gr. "etnos" to rój, trzoda, plemię). Bowiem w cywilizacji patriarchalnej ojcowski rodowód był istotnym czynnikiem genezy i rozwoju grup rodowych, plemiennych i etnicznych. Płciowy chromosom Y, choć nie służy przekazywaniu cech somatycznych (z wyjątkiem płciowych) ani tzw. rasowych, zawiera w sobie jakby bibliotekę rodowodu ojcowskiego wszystkich poprzednich pokoleń w linii prostej. W genealogii Y-DNA bierze się pod uwagę te mutacje, które dokonują się w niekodujących (niegenowych) odcinkach Y-DNA (ale to około 95% całej nici DNA!).
Mianowicie spośród milionów możliwych w tym chromosomie mutacji, niektóre, np. SNP (Single Nucleotide Polimophism; snip) dokonują się bardzo rzadko, praktycznie tylko raz w dziejach ludzkości, tylko u jednego mężczyzny, spontanicznie, jakby losowo, jako błąd w procesie kopiowania DNA. Są one zasadniczo dokładnie przekazywane w trakcie zapłodnienia wszystkim męskim potomkom. Przy tym jednak, choć rzadko, może dojść do kolejnej mutacji, choć w innym miejscu (markerze), która zostaje przekazana potomstwu podobnie jak i poprzednie.
(Niekiedy jednak do mutacji dochodzi zapewne także z przyczyn zewnętrznych, spowodowanych przez tzw. mutageny - chemiczne (np. analogi zasad, kwas azotawy czy powodujące stres oksydacyjny nadtlenki) lub fizyczne (np. promieniowanie jonizujące czy nadfioletowe, albo ciepło). Niektóre z tych mutacji, jako niebezpieczne dla zdrowia lub życia ludzkiego, mogą być kojarzone nawet ze zmianami demograficznymi w powstałej populacji, co niekiedy umożliwia utożsamienie momentu mutacji w Y-SNP z momentem pojawienia się odrębności populacji. Tak można tłumaczyć zbyt małą dzisiejszą liczebność haplogrup pierwotnych R1*, R1a* i R1b*, odznaczających się wysoką liczbą mutacji).

Mutacje SNP, przekazane męskim potomkom, są przez genetykę oznaczane odpowiednią literą, wskazującą na laboratorium, gdzie mutacje odkryto i liczbą, oznaczającą kolejną liczbę odkrycia mutacji w tym laboratorium. Stąd np. takie symbole mutacji SNP: M417, L260, P45.
Od mutacji SNP zaczyna istnienie nowy ród genetyczny ojcowski (męski) lub matczyny (żeński), zwany haplogrupą (h.g.) Y-DNA człowieka lub mtDNA (gr. 'haplous' jednolity, pojedynczy). Haplogrupa więc to grupa ludzka, pochodząca od jednego mężczyzny lub kobiety, u których w trakcie poczęcia doszło do określonej mutacji zwanej SNP; mutacja ta występuje niezmiennie (gr. haplous) u wszystkich jego męskich potomków, nawet mimo pojawienia się u nich kolejnych mutacji (podobnie jak mutacje mtDNA u potomków żeńskich).
Haplogrupy oznaczamy umownie kolejnymi literami alfabetu łacińskiego, np. męskie - od A do T, oraz dodatkowo cyframi 1, 2, 3... oraz literami a, b, c... , jak np. R1a1a1g (jak podstawowa populacja słowiańska w Polsce), albo R1b1a2 (jak podstawowa grupa genowa w Europie Zachodniej, zwana tez celtycką lub atlantycką).
Natomiast pierwszy mężczyzna, przodek wszystkich obecnie żyjących mężczyzn na świecie, tzw. Y-Adam, został oznaczony literą A. Potwierdziła się bowiem zapisana w Biblii tradycja o jednym człowieku u początku ludzkości, zwanym w genealogii genetycznej Y-chromosomalnym Adamem lub Y-Adamem.
Pierwszego potwierdzenia dokonały badania Cruciani et al., maj 2011, który wykrył szereg mutacji SNP oznaczone później jako haplogrupa A1, dziedziczone głównie przez wszystkie haplogrupy pozaafrykańskie; oraz mutacje oznaczone jako bratnia haplogrupa A0, wykryte w Kamerunie i dziedziczone tylko przez tę grupę afrykańską.
Z kolei w roku 2012 z inicjatywy grupy klientów komercyjnej firmy FTDNA (tzw. "citizen sciencists") i na ich koszt dokonano kolejnej serii badań, które doprowadziły do wykrycia kolejnych osób z grupy A0, co umożliwiło zatwierdzenie wyników Crucianiego, a nadto daleko starszej haplogrupy, oznakowanej jako A00. Dziedziczna jest głównie przez nieliczną ludność żyjąca w południowo-zachodnim Kamerunie, wśród plemion Bangwa i Nkongho-Mbo. Paralelna do A00, bratnia grupa mutacji SNP, otrzymała oznaczenie A0T, gdyż jest dziedziczona przez wszystkie haplogrupy afrykańskie: A (oprócz A00) i B oraz pozaafrykańskie od C do litery T. Liczba SNP umożliwiła datowanie tych haplogrup, a więc i ich wspólnego przodka, Y-Adama na około 200.000 - 280.000 lat (w pracy opublikowanej przez Mendez et al. 2013 Y-Adama datowano nawet na około 338.000 lat).
A oto laboratoryjna "metryka" jednej z tysięcy mutacji SNP Y-Adama, przekazanych obydwu liniom ludzkości - A00 i A0T - jako wynik zmiany zasady cytozyny w tyminę, czyli C->T. Odkryta jako pierwsza z tej grupy stała się symbolem Y-Adama (od 2012 r. liczba znanych SNP Y-Adama wynosi już 1109):
Obrazek

Powyższe badania umożliwiły opracowanie nowego diagramu filogenetycznego drzewa współczesnego człowieka.

Drzewo genealogiczne współczesnej ludzkości.
Image resized to 93% of its original size [535 x 724]
Obrazek
Stan wiedzy: 10 listopada 2012 i 2013 r.

Porównaj:
Nowe drzewo genealogiczne mtDNA
Image resized to 92% of its original size [540 x 780]
Obrazek

http://arxiv.org/ftp/arxiv/papers/1310/1310.3897.pdf - datowanie oznacza czas rozwidlkenia na podgrupy; wg. Shi et al.2013)
Image resized to 65% of its original size [768 x 741]
Obrazek
Image resized to 64% of its original size [772 x 513]
Obrazek

Zobacz najnowsze datowanie węzłów międzygrupowych (Marco Heinla, 2011): http://beforepresent.dyndns.info/timevalues.html
oraz sporządzone przez Dienekesa Pontikosa i opublikowane na jego blogu:
http://dienekes.blogspot.com/2012/08/da ... osome.html

...............................................

Potwierdziła się także tradycja o wspólnej matce wszystkich żyjących na świecie kobiet. Bowiem dzięki mechanizmowi wiernego przekazywania potomstwu tylko przez matkę genu mitochoindrialnego, mt-DNA, regulującego powstanie i działanie mitochondriów komórkowych, służących "energetyce organizmu" oraz dzięki mutacjom, które w trakcie kopiowania w tym genie zachodzą, można dojść do pierwszej matki w linii prostej, czyli tzw. mitochondrialnej Ewy. W genealogii genetycznej datuje się ją obecnie na około 177 tysięcy lat temu (Behar et al. 2012) i też w środkowo-wschodniej Afryce.

Zespół mutacji mitochondrialnej Ewy oznaczono symbolem RSRS - skrót od Reconstructed Sapiens Reference Sequence.

W ten sposób, korzystając ze znajomości drzewa genealogicznego mutacji w Y-DNA i w mtDNA, można genealogię swojego rodu, znaną np. z dokumentów i tradycji rodzinnej, uzupełnić genealogią genetyczną - aż do pierwszych praojców: chromosomalnego "Adama" i mitochondrialnej "Ewy".

Image resized to 97% of its original size [514 x 359]
Obrazek
Ilustracja dziedziczenia genów mitochondrialnych (mtDNA) tylko w prostej linii matczynej i Y-DNA
tylko w prostej linii ojcowskiej.
Pozostałe geny, tzw. autosomalne, dziedziczone są tak w linii prostej, jak i w liniach bocznych: do ojców za pośrednictwem ich matek, a do matek za pośrednictwem ich ojców.
http://www.nottingham.ac.uk/-sczsteve/G ... ct2011.pdf

Zob. przykład takiej genealogii ojcowskiej Y-DNA i matczynej mtDNA pewnej rodziny.

Ze względu na to, że w naszej cywilizacji patriarchalnej (ojcowskiej, męskiej) pierwotne grupy etniczne mają genezę patriarchalną, co potwierdza archeogenetyka, interesuje nas szczególnie ustalenie pokrewieństwa i pochodzenia wspólnot plemiennych i etnicznych przez śledzenie dziedzictwa genetycznego w męskim chromosomie Y-DNA. Zajmuje się tym genealogia Y-NA, zwana też, choć trochę niewłaściwie, genogenealogią. Genealogia Y-DNA bywa w antropologii niekiedy mylona z pokrewną nauką, zwaną genetyką populacyjną, której zadaniem jest śledzić genetyczne podobieństwa między dzisiejszymi społecznościami, z całą ich biologiczno-genową złożonością.

2. Genealogia Y-DNA POWIE CI też o Pochodzeniu i bliższym pokrewieństwie plemion, rodów i osób

(haplotypy Y-DNA)

Oprócz omówionych wyżej mutacji SNP, w męskim Y-DNA dokonują się jeszcze inne, mniej czytelne w genealogii, ale daleko częstsze zmiany. Polegają one na zmiennej ilości powtórzeń odpowiedniego tandemu(sekwencji) zasad, np. ATGC, w pozagenowych mikrosatelitarnych markerach Y-DNA, nazywanych STR (Short Tandem Repeats, czyli powtarzenia krótkiego tandemu, czyli sekwencji, zasad A-T-G-C). Ulegające zmianom miejsca, w których dokonują się owe powtórzenia, nazywane są "loci" lub "markery" i oznaczane są skrótem Dys# i numerem tego miejsca; zaś zmieniona liczba powtórzeń owych tandemów stanowi liczbę alleli w danym markerze (miejscu), np. DYS393=13. Zestaw liczb owych powtórzeń (alleli) u jednego mężczyzny stanowi jego haplotyp (ht) STR. Haplotyp, czyli zestaw ilości mutacji w poszczególnych miejscach (markerach) Y-STR jednego mężczyzny, umożliwia porównanie z haplotypem innego mężczyzny z tej samej haplogrupy, przeliczenie dzielących ich mutacji czyli GD (genetyczny dystans), ustalenie na ich podstawie wspólnego najbliższego przodka (MRCA) i rozpoznawanie bliskości ich pokrewieństwa. Bywa to wykorzystywane np. w sądownictwie (dla ustalenia lub wykluczenia ojcostwa) albo w budowie drzewa genealogicznego jakiegoś wielkiego rodu.
Spotykane liczby alleli w poszczególnych 67 markerach (loci), w standardowej kolejności firmy FTDNA i w najczęstszych haplogrupach w Europie przedstawione są na na specjalnej tablicy, a zwłaszcza na naszej stronie: Dyskusja o mutacjach.
Od 5 kwietnia 2011 r. jako standard uważa się testowanie nie 67, a 111 markerów w firmie FamilyTree DNA.
Zestaw podobnych haplotypów STR może być niekiedy użyty bez bardziej kosztownych badań, choć z daleko mniejszą pewnością, do ustalenia haplogrupy SNP, w ramach której owe haplotypy powstały. Jednak trzeba wiedzieć, że podobne haplotypy mogą pojawiać się równolegle w rozmaitych haplogrupach.

Oto przykład 25-markerowego haplotypu modalnego, czyli najczęstszego, słowiańskiej haplogrupy R1a1a w krajach Europy Środkowej i Wschodniej: zwłaszcza: Polska, Ukraina, Rosja, Białoruś, Litwa, Niemcy, Czechy, Słowacja i Węgry (według Wikipedii)
Image resized to 69% of its original size [718 x 41]
Obrazek
Liczba DYS w programach FTDNA oznacza numerowane miejsce (marker) w STR męskiego Y-DNA.
Allele wyrażają ilość powtórzeń określonej sekwencji (tandemu, następstwa) zasad A, C, G, T w danym miejscu Y-DNA.
Np. na podstawie Dys 385a=11, 439=11, 447=23 rozpoznaje się powyższego haplotypu haplogrupę R1a1a1g, typ N (kraje słowiańskie).

Powstanie w drodze mutacji (np. przestawienia kolejności zasad A,C,G,T) nowych haplotypów w ramach jednej haplogrupy wymaga czasu. Stąd ilość tych mutacji w Y-STR bywa wykorzystywana w ramach genealogii Y-DNA do obliczania czasu od wspólnego przodka, w skrócie TMRCA (Time to the Most Recent Common Ancestor). Metodami statystycznymi ustalono, że:
1) w przypadku przeliczenia alleli w 12-markerowym haplotypie należy się spodziewać 0,022 mutacji na 25 lat, co daje jedną pełną mutację na haplotyp na 1136 lat.
2) w przypadku przeliczenia alleli w 25-markerowym haplotypie należy się spodziewać 0.046 mutacji na 25 lat, co daje jedną pełną mutację na haplotyp na 543 lata.
3) w przypadku przeliczenia alleli w 37-markerowym haplotypie należy spodziewać się 0.09 mutacji na 25 lat, co daje jedną pełną mutację na haplotyp na około 278 lat.
4) w przypadku przeliczenia alleli w 67-markerowym haplotypie należy spodziewać się 0,12 mutacji na 25 lat, co daje jedną pełną mutację na haplotyp na około 208 lat (stawki Klosowa-Rożanskiego w: Wiestnik 3/12, 2010 r.).

UWAGA!
Po sprawdzeniu wielu zagranicznych publikacji naukowych i śledząc naukowe fora poświęcone genealogii Y-DNA, zwłaszcza RootsWeb, GeneDiversitas, MolGen lub Rodstvo, dochodzę do przekonania o dość znacznej wiarygodności rosyjskiego środowiska naukowego, któremu przewodzi rosyjsko-amerykański naukowiec, prof. Harwardu Anatol KLOSOW (ang. Anatole Klyosov, ros. Анатолий A. Клёсов, tu w skrócie: A.K.; Moskwa-Boston-Massachussetts), biochemik, specjalista od kinetyki chemicznej, autor uniwersyteckiego podręcznika w tej dziedzinie oraz bardzo licznych i całościowych prac z dziedziny genealogii Y-DNA. Obecnie z powodzeniem udoskonala i propaguje on naukowe zasady liczenia mutacji STR, budowy genealogicznego drzewa Y-DNA i obliczania czasu do wspólnego przodka populacji danej haplogrupy (TMRCA).
Ostatnio w analizie haplotypów i ostrożnym datowaniu populacji wyróżnia się też naukowiec-biochemik japoński ukraińskiego pochodzenia, Igor Rożanski, cieszący się środkowoeuropejską haplogrupą R1a1a1g-M458. Jego dziełem jest zestaw cennych analiz i map drzewa genealogicznego R1a1a1, z których korzysta się na tej stronie.



Wykładniczy czas mutacji widocznych (obserwowalnych)

Dotąd bardzo trudny problem rozpoznawania ilości mutacji powtórnych / zwrotnych, pojawiających się w markerach szybciej mutujących, zupełnie niewidocznych i niedających się odczytać, który zmuszał autorów do wykonywania rozmaitej akrobatyki matematycznej, stara się rozwiązać najnowsza tabela Pełnego Czasu Mutacji (

TYLKO ZAREJESTROWANI I ZALOGOWANI UŻYTKOWNICY WIDZĄ LINKI » DARMOWA REJESTRACJA

.), utworzona na naszych stronach i opublikowana na niektórych międzynarodowych forach naukowej genealogii genetycznej.
Przedstawia ona nie liniowy, a wykładniczy ciąg czasu mutacji, starając się uwzględnić współczynniki mutacji niewidocznych, narastających wykładniczo wraz z każdą mutacją widoczną. Na skutek tego, podczas gdy pierwszej mutacji widocznej przypisuje się statystycznie 111 lat, to sześćdziesiątej już 22 tysiące lat. Liczenie czasu kolejnych mutacji widocznych staje się już praktycznie niemożliwe.
Szerszy opis problemów, związanych z obliczaniem liczby mutacji i ich czasu, zob. na stronie Dyskusja o mutacjach.

Obecnie każdy człowiek, przekazując wymaz (z jamy ustnej) ze swoim DNA, może wziąć udział, z niewielkim wydatkiem pieniężnym, w programie tych badań (program FamilyTreeDNA). Zob. Polish project, który administruje Amerykanin polskiego pochodzenia, L. Mayka. Krótki poradnik zob. niżej, w rozdziale 16.

Image resized to 48% of its original size [1025 x 1159]
Obrazek
Dolna część drzewa genealogicznego ludów Europy, tylko haplogrupy męskie Y-DNA.
Od lewej - haplogrupy dzisiejszych ludów:
R1b, R1a1, Q1a, N1c1, I1a, I2a2, J2b, J1, G2a3, E-V, E-M.
O nich mowa niżej. W centrum - czas powstania (w latach) odpowiednich mutacji Y-SNP czyli początku poszczególnych haplogrup. (Eupedia-tree2)


3. Jak powstały ludy pozaafrykańskie?

Mapa ogólna rozprzestrzeniania się współczesnego człowieka z Afryki do Eurazji i dalej.
Image resized to 39% of its original size [1280 x 768]
Obrazek

Migracje i rozmieszczenie haplogrup Y-DNA w świecie (kliknij, powiększ!)
Zob. miejsce haplogrupy A00 i A0 w Kamerunie; tam początek współczesnego człowieka.
źródło: https://en.wikipedia.org/wiki/File:Worl ... groups.png
(Zobacz też Pochodzenie ludności w rejonie Dunajca)

Pierwsze słynne "Out of Africa" współczesnego człowieka na Półwysep Arabski mogło dokonać się wnet po 100.000 lat temu, o czym mają świadczyć niektóre świadectwa archeologiczne. W tym okresie, zapewne w Afryce, powstaje haplogrupa BT*, której około 29 SNP są dziedziczone przez wszystkie pozaafrykańskie haplogrupy. Na czas około 70.000 lat temu datuje się wielką katastrofę przyrodniczą, związaną z wybuchem wulkanu Toba w Indonezji. Musiała ona dotknąć i najstarsze populacje ludzkie, migrujące w kierunku Azji. Widoczne jest to także na haplogrupie BT*, której liczne mutacje w jednej linii ojcowskiej świadczą o przeżytym wąskim gardle (bottleneck) demografii. Przeżył tylko jeden przodek, oznaczony dziś jako haplogrupa BT, który otrzymał szansę być ojcem prawie całej pozaafrykańskiej ludności świata.
Już zapewne poza Afryką, około 70.000 lat temu powstała haplogrupa CF. Potomkowie z hg C żyją w krajach Azji zachodniej, południowej i południowo-wschodniej, nadto jako aborygeni w Australii oraz pierwotna ludność na wyspach Polinezji i nielicznie w Ameryce; z hg D - w Azji środkowej i wschodniej (Japonia), a z hg E - w Afryce północnej i północno-wschodniej.
Natomiast potomstwo naszego przodka z haplogrupą F dało początek prawie 90% pozaafrykańskiej ludności świata. W gronie potomków haplogrupy F (naszego przodka, zob.) w Azji Mniejszej wyłoniła się najpierw żyjąca dziś głównie na Zakaukaziu i nielicznie w Europie haplogrupa G (wyróżniająca głównie Ormian), a następnie żyjąca w Indiach, a potem w Europie jako Cyganie, haplogrupa H, a wreszcie kolejny nasz przodek hg IJK.
Około 35.000-40.000 lat temu w Azji Mniejszej z ojcowskiej grupy IJK rozwija się populacja z haplogrupą IJ. Z niej potem wyłoni się w Europie ludność staroeuropejska, "przedindoeuropejska", z haplogrupą I, którą by trzeba utożsamić ze znanymi w Europie populacjami pod nazwą Wenetowie/Wenedowie; a w Azji Mniejszej - haplogrupa J.
Natomiast w rodzie naszego przodka z haplogrupą K, po wydzieleniu się hg L (Pakistan, Indie, Sri Lanka), w Chinach Zachodnich wyłoniła się haplogrupa M (Papua Nowa Gwinea). Z niej kolejno wyłoniła się haplogrupa zespolona haplogrupa MNOPS (zob.). Z niej powstały haplogrupy przyszłych mieszkańców Nowej Gwinei i okolicznych wysp (hg M i S), a pod Ałtajem haplogrupa N, którą się odznaczają ludy północnosyberyjskie i uralskie (ugrofińskie) w północno-wschodniej Europie. W populacji N wyłoniła się też haplogrupa O (zwłaszcza wschodniochińska).
W populacji MNOPS wyłoniła się w Centralnej Azji (Kirgizja?) około 34.000 lat temu także haplogrupa P-M45 (Uwaga, litera M oznacza marker, miejsce mutacji w DNA, a liczba 45 oznacza numer tego markera, miejsca mutacji) - to cecha kolejnego naszego przodka w linii prostej. Jego potomkowie żyli na terenie Kazachstanu, Uzbekistanu i południowej Syberii. W tej społeczności wyłoniła się najpierw haplogrupa Q, której potomkowie poprzez północno-wschodnią Syberię i Alaskę około 15.000 lat temu zawędrowali na kontynent Amerykański, dając wraz z hg C początek autochtonnym Indianom w Ameryce Północnej i Południowej.
W tej samej haplogrupie P około 26.000 lat temu pojawił się następny nasz przodek-praojciec, dający początek ważnej dla Europy chromosomowej haplogrupie R-M207; jej rozwój ostatnio zlokalizowano na północ od Kaukazu (wg Ciaroni et al. 2009). Dziś około 8.000 ludzi z tą haplogrupą mieszka w północnym Pakistanie pod Hindukuszem (po kilka procent wśród plemion Burusho, Kalash i Pashtun); w pn. Indiach pod Hindukuszem hg R znajdujemy w plemieniu Kashmiri Pandits - ok. 2%; we wsch. Indiach w plemieniu Bihar Paswan - ok. 4%; w niskim procencie hg R spotyka się także w Iranie, Turcji i w okolicach Kaukazu.
W hg R-M207 około 18.500 lat temu (wg. Karafet i wsp. 2008; ale mogło się to stać, jak oblicza Klyosov, już 10 tysięcy lat wcześniej!) doszło na skutek nowej mutacji u jednego z naszych praojców do wyłonienia się, najprawdopodobniej w Azji Centralnej, ważnej dla nas, dla Europy, haplogrupy R1-M173. Obecnie tę haplogrupę spotyka się w plemionach pn. Iranu, pn. Indii - plemię Kashmiri Pandits ok. 12%; wsch. Indii - plemię Bihar Paswan ok. 11%; zach. Indie - bramini Gujarat ok. 9% badanych (u nas zob.)
Populacje haplogrupy R1 z jej podrupami R1a i R1b, które zachowały pierwotny "ojcowski" język, są twórcami i użytkownikami języków tzw. indoeuropejskich, nazwanych tak ze względu na geograficzną ich rozległość od Subkontynentu Indyjskiego na wschodzie po zachodnie krańce Kontynentu Europejskigo.
Nieco później wyłoniła się ważna, zwłaszcza dla południowych Indii i Cejlonu, haplogrupa R2-M124 (od kilku do ok. 25% wśród badanych grup), wyróżniająca się obecnie językami drawidyjskimi, nieindoeuropejskimi, choć niepozbawionych pewnych elementów pokrewieństwa.
Uwaga. Powyższe dane skorygowano wg. najnowszej pracy Chiaroni et al. 2009; tam też najnowsza mapa powstania poszczególnych haplogrup, ich migracji oraz aktualnego rozmieszczenia ich populacji w świecie (mapa).

Image resized to 73% of its original size [681 x 471]
Obrazek
MAPA powstania, migracji i aktualnego rozmieszczenia haplogrup w świecie
Linia rodowodu od "Adama" do haplogrupy R to kolejno: AB---CF---F---IJK---K---M---P---R
Uwaga. Haplogrupę R doprowadzono do Podkaukazia, uważając, że może stamtąd nastąpiło rozgałęzienie jej potomstwa R1 (R1a i R1b) oraz R2 na Europę i Azję (Chiaroni et al. 2009).

Dzisiejsze rozmieszczenie haplogru/rodów/klanów w Europie
Image resized to 65% of its original size [758 x 617]
Obrazek
Ludność Europy (haplogrupy) na początku nowej ery
Haplogrupy ogólnie, według portalu Eupedia.tree2. Zob. rozmieszczenie R1a na wschodzie, R1b na zachodzie, I2a na południu i wschodzie, I1, R1a, R1b na północy nordyckiej, N na północy rosyjsko-fińskiej i uralskiej, E w rejonie Grecji.


Główne haplogrupy w Europie i na terenach przyległych na południu i południowym wschodzie.
Rok 2013, według wikipedii.

Główne haplogrupy Y-DNA w Europie
Image resized to 67% of its original size [743 x 764]
Obrazek
Kolor żółty: haplogrupa N (N1b i N1c) - grupy ugrofińskie
Pomarańcz.: haplogrupa R1a, grupa rdzennie indoeuropejska
R1a-Z280 - wielka haplogrupa bałtosłowiańska
R1a-M458 - haplogrupa zachodniosłowiańska
R1a-L664 - haplogrupa Słowian Połabskich
R1a-Z284 - haplogrupa skandynawska
R1a-Z93 - haplogrupa południowo-wschodnia, azjatycka.
Niebieski: haplogrupa I (staroeuropejska)
11 - haplogrupa skandynawska, protogermańska
I2a2 - haplogrupa południowoeuropejska, dynarska
Czerwony: haplogrupa R1b zachodnioeuropejska, ibero-celtycka
R1b-U106 haplogrupa anglo-saska
R1b-S116 (=P312) - haplogrupa celtycka
R1b- S116* - grupa iberyjska
R1b-A196 - grupa pirenejska
R1b-U152 - haplogrupa italoceltycka
R1b-L21 - haplogrupa północnoceltycka
R1b-M269 - grupa ojcowska dla europejskich R1b.
Zielony: haplogrupa J, bliskowschodnia
J1 - haplogrupa semicka
J2 - haplogrupa bliskowschodnia i śródziemnomorska
Szary: haplogrupa E, afrykańska; E-V13 bałkańska

4. "Atlantycka i Italo-celtycka" HAPLOGRUPA R1b w Europie. Początek ludów "zachodnioeuropejskich"

http://www.eupedia.com/europe/Haplogrou ... -DNA.shtml



Vincent Vizachero na geograficznej mapie (http://vizachero.com/R1b1/R-Map.png) zobrazował nam podział rodu R-M207 na R1-M173 i R2.
Haplogrupę R2 znajdujemy głównie w Indiach. Natomiast z rodu R1 ewoluowały rody R1a i R1b. Potomstwo rodu R1a-M420 zaludnia dziś głównie ziemie słowiańskie. Natomiast w R1b-M343 autor uwidocznił podział na trzy gałęzi: gałąź afrykańską (R-V88 i R-V69; głównie w Kamerunie), gałąź europejską (potomstwo grupy R-M73) i bliskowschodnią (R-M269).

Image resized to 68% of its original size [730 x 476]
Obrazek
Tak genealog Vincent Vizachero (V.V.) na Bliskim Wschodzie /Azji Środkowej ilustruje kolebkę powstania rodu R, i jego potomstwa: R2 (głównie Indie) oraz R1 (głównie Europa).
Ród R1b rozgałęzia się głównie na mutacje: M269-Palestyna, V69-Afryka Subsaharyjska, M73 i jej podgrupy - Europa.
Natomiast migrację rodu R1a i jego podgrup - V.V. widzi powyżej mórz Kaspijskiego i Czarnego.


A więc w ojcowskiej haplogrupie R1-M173 wyłonił się, prawdopodobnie w Azji Centralnej, przodek większości dzisiejszych zachodnich Europejczyków, z haplogrupą R1b-M343. Jej dzieje i poszczególne populacje wstępnie datował w obszernej publikacji Anatolij A. Klosow w periodyku 'Wiadomości Rosyjskiej Akademii Genealogii Y-DNA':
1. Gablogruppa R1b (czast' 1) w: Wiestnik Rossijskoj Akademii DNK-Genealogii t.3, nr 2, luty 2010
2. Gablogruppa R1b (czast' 2) w: Wiestnik, t.3, nr 3, marzec 2010: .
Wydzielenie się haplogrupy R1b z ojcowskiej R1 dokonało się około 16000 lat temu, zapewne w Azji Środkowej lub w rejonie Ałtaju.

Obrazek
Drzewo genealogiczne
części europejskiej haplogrupy R1b

M269 - mutacja na pograniczu Azji i Europy.
P311- mutacja środkowoeuropejska, ojcowska dla grupy U106, germanojęzycznej i grupy P312, celtycko-ibero-italskiej.
Czas rozwidlenia - około 2500 lat przed Chr.

U106 - mutacja grupy germańskojęzycznej.
P312 - mutacja grupy zachodnioeuropejskiej:
L21 - grupa celtycka;
Z195 - grupa ibero-galijska;
U152 - grupa italo-celtycka, wokółalpejska.

Obrazek

Częstotliwość poszczególnych podgrup haplogrupy R1b w Europie

Kolory wskazują na procentową częstotliwość występowania haplogrupy R1b i poszczególnych jej europejskich podgrup, wyróżnionych mutacjami SNP na tle innych haplogrup (kolor biały)

Procentowa i geograficzna częstotliwość kluczowych mutacji w haplogrupie R1b:

Image resized to 68% of its original size [735 x 208]
Obrazek

(mapy z Eurogenes-Blog: http://eurogenes.blogspot.com.au/2013_1 ... chive.html Tam wskazanie źródłła:
Michael Hammer, Origins of R-M269 Diversity in Europe, University of Arizona, FamilyTreeDNA, 9th Annual Conference).

Hammer 2013 powiedział: "Zespół dowodów potwierdza hipotezę, że rozkład linii R-P311 jest wynikiem głównie ruchów ludności, które wystąpiły po przybyciu rolnictwa w neolicie. Populacje posiadające chromosomy R-P311 prawdopodobnie zastały Europę Zachodnią prawie opuszczoną przez neolityczne Y-DNA. Co spowodowało tę przewagę postneolitycznych przybyszów?"

W Europie wspólny przodek (MRCA) podgrup haplogrupy R1b pojawił się około 2500 lat a.C. (p.n.e.), co jest najstarszym w Eurazji świadectwem jej istnienia. Jest to czas kultury kurhanowej.
Warto wspomnieć, że osobna gałaź haplogrupy R1b pojawia się w Afryce Subsaharyjskiej, w okolicach Czadu i Kamerunu (gdzie - wg pracy F.Cruciani et al., 2010. - dochodzi do mutacji R-V88 i jej podgrup) oraz Algierii, gdzie ich MRCA datuje się na około 1875 przed Chr.
Nieco odmienne, ale także godne zalecenia, są dane, które prezentuje na swoich stronach EUPEDIA (opis haplogrupy i podgrup, datowanie, mapy, dyskusja). Według niej około 3000 lat przed Chr. ludność hg R1b1a2, po całkowitym opuszczeniu kultury Majkop i częściowym opuszczeniu Anatolii (zob. mapa niżej), przeprawiła się w okolice delty Dunaju, a potem dalej na zachód od Morza Czarnego. Tam zapewne doszło do bliższego zetknięcia się z populacjami starszych haplogrup R1a1 (słowiańską), I1 i I2 (wenecką), J (bliskowschodnią) oraz E3 (afrykańską).
Później hg R1b1a2 przesunęła się dalej wzdłuż Dunaju do jego źródeł, zatrzymując się na północ od Alp (dzisiejsza Austria i południowe Niemcy): zobacz trasy migracji: Eupedia.map

Image resized to 62% of its original size [800 x 600]
Obrazek

Migracja z Bliskiego Wschodu do Europy zachodnioeuropejskiej ("celtyckiej") haplogrupy R1b
z Azji Mniejszej (Anatolia) i Podkaukazia do rejonu pod Alpami i dalej na zachód, południe i północ. Podano orientacyjne daty wydarzeń. Pełną mapę migracji zob.: Eupedia

Po kolejnych mutacjach w DNA, jak wskazuje mapa, nastąpił także podział "etniczny" dotychczasowej grupy celtyckiej na dwie zasadnicze podgrupy: germańską (a raczej zgermanizowaną) R1b1a2a1a1-U106 i celtycką R1b1a2a1a2-P312. Bowiem ta pierwsza podgrupa, pochodząca z ośrodków kultury halsztackiej, udając się ku północy i zajmując nadmorskie tereny przy Morzu Północnym i przy zachodnim Bałtyku, po zlaniu się z grupą bałtycko/nordycką (hg I1 i I2b), przeszła proces germanizacji.
Natomiast inne podgrupy celtyckie skierowały się do Italii i na półwysep Iberyjski (Baskowie, Iberowie - ok. 2250 p.n.e), do Galii (Francja) 2200, na Wyspy Brytyjskie (Irlandia 1800, Brytania 400 p.n.e), Italia i Bałkany 1200, Nadrenia 1200, Skandynawia 1000 p.n.e. (datowanie wg Eupedii lub Klyosova)

Image resized to 73% of its original size [684 x 536]
Obrazek
Mapa dzisiejszego zagęszczenia populacji haoplogrupy R1b1a2 w Europie, wraz z podgrupami (z Wikipedii).
Zauważamy wyraźny ślad pierwotnej migracji z Azji poprzez Anatolię (Turcja) i Podkaukazie (Rosja) oraz wzdłuż koryta Dunaju ku Środkowej i Zachodniej Europie.

Dziś cała zachodnia haplogrupa R1b1a2, ze wszystkimi swoimi kilkunastoma mutacjami i podgrupami, stanowi w tych krajach podstawową populację, począwszy od Skandynawii, gdzie regionalnie może być ok. 30% mieszkańców tej grupy, i Niemiec, gdzie do całej grupy zachodnioeuropejskiej (tj. zgermanizowanych Celtów) należy blisko 40% społeczeństwa, aż do Półwyspu Iberyjskiego (np. Baskowie) i Wysp Brytyjskich, które regionalnie nawet w około 80% wykazują się haplogrupą R1b1a2. Wysoki procent ludności z tą haplogrupą żyje dziś także na kontynencie amerykańskim.

Długa migracja ludności haplogrupy R1b1a2 z Azji Centralnej przez wysoko rozwinięte tereny ówczesnego Bliskiego Wschodu, Azji Mniejszej i Półwyspu Bałkańskiego regionami południowymi lub doliną Dunaju; nadto kontakty z siostrzaną grupą europejskich Słowian R1a1a1 i R1a1a1g, rozwijającą się wtedy już od Krety i Bałkanów po Polskę i najbliższe ziemie stało się olbrzymią szansą przyspieszonego rozwoju cywilizacji celtyckiej w Europie i stworzenia wcześniejszych, niż np. wśród Słowian, organizmów państwowych.
O udziale populacji celtyckiej R1b w tworzeniu i rozwijaniu językowego i kulturowego dziedzictwa indoeuropejskiego - zob. w rozdziale 8.
O udziale Celtów w tworzeniu archeologicznych kultur w starożytności - zob. Dyskusja n.18.
Oto kolejna praca, Myres et al. 2010, na temat przybycia z Azji i zasiedlenia Europy przez populacje haplogrupy R1b1a2 i jej podgrup w Europie: http://secher.bernard.free.fr/Articles/R1b_Myres.pdf

Mapa przybycia do Europy i osadnictwa R1b1a2 i jej podgrup
Image resized to 66% of its original size [750 x 458]
Obrazek
Obrazek
Obrazek
Obrazek


TYLKO ZAREJESTROWANI I ZALOGOWANI UŻYTKOWNICY WIDZĄ ZDJĘCIA. DARMOWA REJESTRACJA




TYLKO ZAREJESTROWANI I ZALOGOWANI UŻYTKOWNICY WIDZĄ ZDJĘCIA. DARMOWA REJESTRACJA


Obrazek


TYLKO ZAREJESTROWANI I ZALOGOWANI UŻYTKOWNICY WIDZĄ ZDJĘCIA. DARMOWA REJESTRACJA




TYLKO ZAREJESTROWANI I ZALOGOWANI UŻYTKOWNICY WIDZĄ ZDJĘCIA. DARMOWA REJESTRACJA


Obrazek
Obrazek
Obrazek
Obrazek
Obrazek
Obrazek
Obrazek
Obrazek
Obrazek
Obrazek

Przejdz do góry stronyStrona: 1 / 1    strony: [1]

  << Pierwsza      < Poprzednia      Następna >     Ostatnia >>  

HOME » SKĄD POCHODZĄ POLACY, SŁOWIANIE, EUROPEJCZYCY, INNE LUDY?

Aby pisac na forum musisz sie zalogować !!!

TestHub.pl - opinie, testy, oceny